De nacht dat ik mijn allergieën voelde helen...

Het was in oktober, de volle maan hield me uit mijn slaap. Rond drie uur 's nachts had ik het gehad met wakker liggen en ging even naar beneden.

Luna, poezewezen en sinds juni onze nieuwe lady in huis kwam op mijn schoot liggen. Al strelend wisselde ik wat innerlijke chit chat met haar uit.

Ik voel zoveel liefde voor haar en er ontstond een spontane liefdesverklaring van mijn kant...

Hoe blij en dankbaar ik wel ben dat ze op ons pad gekomen is, hoe verwonderlijk ik het vind zo'n bijzondere connectie te ervaren...

én toen kwamen ik bij een diepere laag en mijn spontane openbaring dat ik eveneens weerstand voelde bij het aaien. Bang voor allergische reacties, bang voor eczeem reacties op mij huid, mijn handen...

Van waar kwam dat nu zo plots, schoot het me door het hoofd, net nu het de laatste jaren zo gunstig was geëvolueerd? Het triggerde blijkbaar oude stukken en ik voelde daar verdriet bij.

Maar uit het niets kwam mee met die gedachte, in een nanoseconde, de healing.

Een golf van energie en trilling trok door mijn lichaam, ik zag flitsen van vroegere ervaringen en reacties op mijn huid, alsook de overtuiging van mijn ouders dat katten ziektes konden overbrengen.

Het passeerde in een snelheid door en weg uit mijn lijf, loste op in mijn zijn...

Het zinderde nog na en wat later voelde ik nog andere thema's rond 'allergieën, intoleranties, overgevoeligheden' aangeraakt en geheeld worden op een diepere laag.

Verwonderd en dankbaar ging ik terug naar bed.

Van slapen kwam helemaal niet veel meer in huis, ik voelde me gewoon te wakker en heel vernieuwd in zekere zin.

Sedertdien voel ik mij genezen van intoleranties en kan ik Luna heel vrij en zonder weerstand strelen. Het evolueert nog in steeds in minder de behoefte of nood hebben om voedingssupplementen te nemen wetende dat mijn lichaam 'weet' en alles aanwezig is.

Pas later begreep ik ook waarom onze poes de naam Luna (maan) gekregen heeft, ook geen toeval?!

Dankje mooie ziel voor de helende verbinding en wat je me getoond hebt.

Wat ik vooral wil duiden met mijn verhaal is het inzicht dat het helen van patronen (iets fysiek, mentaal of emotioneel maakt niet uit) niet zozeer vraagt om 'werk' of om iets 'doen' maar om pure bewustwording van wat we écht voelen, en door het voelen kunnen we dieper zakken in de gelaagdheid van ons zijn.

Elke laag die we met ons bewustzijn aanraken kan dan kantelen in de richting van ons ware Zijn!

Of het houdt op te bestaan, of de gehechtheid wordt kleiner of het wordt net actiever en alle schakeringen daar tussenin.

Ik voel dat het pad dat wij afleggen vooral vraagt dat wij in totale overgave en acceptatie gaan met wie we nu vandaag zijn en wat er vandaag is.

Alles wat er is eerlijk en oprecht durven voelen.

Niet analyseren, noch willen fixen of het weg mediteren.

Het niet ontkennen maar er ook niet aan gehecht zijn.

'Just touch it' met je wakker oneindig bewustzijn.

Dat is jouw 'Licht er op laten schijnen', dat is puur Lichtwerk...

Licht draagt elke mogelijkheid in zich en trilt op een zeer hoge frequentie.

Dàt is wat al vele jaren infuseert in ons zijn en steeds krachtiger wordt.

Het maakt ons alsmaar wakkerder en bewuster van ons krachtig zelfhelend vermogen. Ik heb daar het laatste jaar veel nieuwe inzichten over mogen verwerven en ga daar in de komende tijd graag actief mee aan de slag...

En het gaat steeds sneller en dieper, als ik kijk wat er zich in één jaar allemaal heeft mogen oplossen en opruimen bij mezelf en bij anderen, wauw gewoon!! En ja, soms kan je in de veelheid van het collectief en individueel gebeuren struikelen of even vastlopen. Maar wat er zich ook voordoet, op dat pad ervaar je steeds meer je Essentie, die pure ruimte van Liefde, jouw Grotere Natuur!

Het is mijn intentie met de zoom sessie(s) om een veilige ruimte te creëren waarin we ons optimaal kunnen afstemmen op ons zelfhelend vermogen.